ما همیشه عادت داریم وقتی راجع به خاطرات گذشتمون حرف میزنیم اونها رو به یه آدمی در گذشته وابسته کنیم اما من فکرمیکنم حقیقت اینه که ما اصلا در بند اون آدمها نیستیم و فقط با مرور خاطراتمون حسی رو که خودمون داشتیم مزمزه می کنیم و باید قبول کرد که آدم گاهی دوست داره حتی یه حس تلخ رو دوباره بچشه و به یاد بیاره