India is the place for finding peace inside and outside.

کوچکتر که بودیم دعوا میکردیم، فکرکنم وقتی لاله ۱۵ ساله شد دیگر دوست بودیم. من که از خانه رفتم سپهر و لاله نزدیک و نزدیکتر شدند. لاله که داشت میرفت من دوباره همسایه شان شده بودم، سپهر ۲۰ ساله بود، سپهر جای لاله را گرفت و من هم جای لاله را

دلم برای لاله تنگ میشود گاهی هر روز،‌مخصوصن وقتی اتفاقی می افتد و دلم میخواهد همان موقع تعریفش کنم. لعنت به اختلاف ساعت، لعنت به دوری،‌لعنت به مهاجرت

فکر میکنم وقتی کسی دور میشود آدم دلش نمی آید از غم هایش بگوید،‌همین است که آدمها را دور میکند

نمیدانم خواهر برادر های دیگر چطور هستند،‌ولی ما - من و لاله و سپهر- یاد گرفتیم، دوست هم باشیم، بلد شدیم همدیگر را قضاوت نکنیم اما نقد همیشه بینمان بوده و هست. خلاصه که زندگیمان برای آن یکی داستان آشکاریست، از دل هم خبر داریم. سپهر همانقدر هم صحبت است که لاله، که من و یکشب وقتی تصمیم سپهر برای رفتن قطعی میشد، دوباره تنهایی رفتن دوست/خواهر/برادر دیگری روی سرم خراب شد

مدتهاست یادم رفته دلتنگی چه حالیست، اما دلتنگی ام برای این دو نفر کم نمیشود، حتی وقتی کنارم هستند

In Answer to My Daughter : Why Did You Bring Me Into Existence

Because it was wartime

and I needed lovemaking

to taste a bit of peace.

Because I was over thirty

and I needed blooming

before becoming droopy.

Because divorce is a word

for men and women

not for mothers and children.

Because you can never say:

my ex-mother

even when you attend my funeral.

And nothing, nothing in this world

can separate a mother from her child

neither hate nor death.

And you hate me

because I brought you into existence

only for my fear of loneliness

And you'll never forgive me

until the day you bring a child into existence

Unable to bear the burning ashes of your dreams.

شهر من گم شده است