گاهی هم من، آدم رخوت جمعه های بی حادثه ام
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
از مادربزرگهامان عکسهای سیاه و سفید میماند و نوشته هایی در دفترهای کاهی . از مادرانمان نامه های عاشقانه که فقط یکبار وقتی هشت نه ساله بودیم درکمدی بالای طاقچه ای پیدایشان کردیم و حتی جرات نکردیم بخوانیمشان و از ما پستهایی مبهم که روزی حال و هوایشان را با دخترکانمان مرور میکنیم
بايگانی وبلاگ
-
◄
2012
(25)
- سپتامبر (2)
- اوت (1)
- ژوئیهٔ (5)
- ژوئن (1)
- مهٔ (2)
- آوریل (4)
- مارس (1)
- فوریهٔ (5)
- ژانویهٔ (4)
-
◄
2011
(25)
- دسامبر (2)
- اکتبر (4)
- سپتامبر (2)
- اوت (5)
- ژوئیهٔ (1)
- ژوئن (1)
- مهٔ (3)
- مارس (3)
- ژانویهٔ (4)
-
▼
2009
(68)
- دسامبر (4)
- نوامبر (5)
- اکتبر (7)
- سپتامبر (13)
- اوت (4)
- ژوئیهٔ (7)
- ژوئن (11)
- مهٔ (1)
- آوریل (2)
- مارس (1)
- فوریهٔ (3)
- ژانویهٔ (10)
۱ نظر:
گاهی هم چنان حادثه خیز می شوند که دیگر کسی جلو دارشان نیست
ارسال یک نظر