آدم وقتی خودش از یه رابطه ای در گذشته های دور فرسنگها فاصله میگیره انتظار نداره که دیگران فراموشش نکرده باشن مخصوصا که بدونی تو غرق روابط ودغدغه های امروزت هستی و اون رابطه هیچ حسی رو درتو بیدار نمیکنه وآدم اصلا با یادآوریش دست و دلش نمیلرزه و ازش فقط یه تجربه که نه تلخه و نه شیرین باقی مونده ، همین و بس

اگه این دوست قدیمی رو توی خیابون یا یه مهمانی کنار پارتنرش( که از قضا خیلی خوب میشناسمش) میدیدم ، سلام و احوالپرسی گرمی میکردیم و چقدر عوض شدی و... وبی تردید اینقدر متعجب نمیشدم که از شنیدن اثرش در روابط امروزم دچار حیرت شدم