من باور دارم حرفهایی برای نگفتن است و آنها که گفته میشوند -اگر زمانشان نباشد- حرمت شکنند و روح گوینده و شنونده را خراش میدهند وهمدلی هایی برای در دل ماندن، نه هایی برای نشنیدن، دوستت دارم هایی برای بر زبان جاری نشدن-گیرم کسی که میگوید دوستت دارم به خودش می اندیشد!-، دلتنگی هایی برای دلتنگ اما خاموش ماندن، شک هایی برای فراموش کردن و زمان دادن، فریاد هایی برای در گلو خفه شدن، بغض هایی برای فرو خوردن، درددل هایی برای نکردن، اشکهایی برای جاری نشدن و نفس های به شماره افتاده از هق هق های بی امانی با نفس های عمیق پی در پی منظم و آرام شدن، غرورهایی برای حفظ شدن و حسهایی برای روزهای دور پیشرو درپستویی پنهان کردن
میخواهم گوشهایم از سکوت پر شود
آیدا سلام*
۲ نظر:
سکوت، متن آسانی ست که معمولا اشنباه خوانده می شود.
زمانی نو رسد از راه
ارسال یک نظر