خوب مینوازد ، صدای گرم وخوشی هم دارد و دوستی میگفت قطعه آخرش به آبلیموی بعد از ت ریاک میمانست ! اما ساز زدنش در محافل دوستانه مان برای من یادآور رابطه ی انسانیست که یک روزه با بسم الله الرحمن الرحیم شروع نمیشود یا کسی برایش تیتراژ تهیه نمیکند. یک روز درست در میانه اش هستی و یک روز هم میبینی که تمام شده و برگی دیگر از تجربه هایت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر